Coppolę rozgrzesza tylko to, że jest Coppolą i w sumie może sobie robić, co tak właściwie chce. W tym złe filmy. przeczytaj recenzję

"Furiosa" to pozycja absolutnie kapitalna. Szukająca świeżych bodźców, innych perspektyw, w końcu - nadająca nowych znaczeń pod względem fabularnym późniejszemu poprzednikowi. przeczytaj recenzję

"Le Deuxième Acte" to jeden z najlepszych filmów otwarcia, jaki w ostatnich latach wybrano na festiwalu w Cannes. Jest lekki, całkiem rozrywkowy, autotematyczny i - co najważniejsze - krótki. przeczytaj recenzję

Guadagnino uczynił emocje najważniejszym bohaterem tej historii i dlatego wyniki sportowe, ale też sam sport, nie mają w nim takiego znaczenia. przeczytaj recenzję

Odmieniany przy tym filmie przez wszystkie przypadki rozpropagowany przez Hannę Arendt epitet 'banalność zła' to zaledwie punkt wyjścia do interpretacyjnych wycieczek. przeczytaj recenzję

Triet tytułowej anatomii upadku dokonuje z niezwykłą precyzją. przeczytaj recenzję

Nie ma tu dialogów, wartkiej akcji, dźwiękowych bodźców, jest za to empatyczne i dojrzałe przesłanie. przeczytaj recenzję

Grana przez Emmę Stone Bella Baxter niczym dzieło doktora Frankensteina z powieści Mary Shelley zostaje pozszywana z kawałków i ponownie ożywiona. przeczytaj recenzję

Za potężną abstrakcją Miyazaki ukrył tak naprawdę potężny dramat egzystencjalny. Tym bardziej poruszający, że mierzy się z tymi wszystkimi wielkimi rzeczami młody chłopiec. przeczytaj recenzję

Urokliwa i swojska w swej realistycznej manierze domowego kina estetyka Avilés sprawia, że można nawiązać więź z tą rodziną, mimo że poznajemy ledwie jakieś skrawki charakterów i historii tych osób. przeczytaj recenzję