Filmy szpital, surrealizm, samotność

Polityk David Norris kandyduje o miejsce w senacie. Wkrótce poznaje Elise, w której się zakochuje, a tajemniczy strażnicy Losu chcą zaszkodzić ich miłości.

Koniec XIX wieku, Londyn. Zdeformowany mężczyzna nazywany "Człowiekiem - słoniem" jest zmuszany do pracy jako atrakcja cyrkowa. Pewien lekarz postanawia mu pomóc.

Polański wciela się w postać Trelkovskiego, cichego i niepozornego urzędnika, którego szare życie wypełnia się strachem i grozą, kiedy wprowadza się do nowego mieszkania. Do narastającej paranoi przyczyniają się inni lokatorzy, którzy nie zrobią niczego, by pomóc mu opanować obsesję na tle tragicznego losu poprzedniej lokatorki. Czy lęki Trelkovskiego są istotnie uzasadnione czy też są po prostu wynikiem jego prawdopodobnego załamania nerwowego?

Praca w Szpitalu Świętego Serca pozwala młodemu interniście Johnowi "J.D" Dorianowi uczyć się medycyny, nawiązywać przyjaźnie i czerpać życiowe lekcje.

Subtelna analiza kobiecej psychiki. Tytułowe bohaterki reprezentują różne postawy wobec życia, będąc przykładem zagubienia się we współczesnej rzeczywistości amerykańskiej. Niepowodzenia w kontaktach z mężczyznami doprowadzają je do decyzji o wspólnym zamieszkaniu.

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Komedia kryminalna o utalentowanym Adrianie Monku (Tony Shalhoub), który cierpi na nerwicę natręctw. Zachorował od czasu brutalnego zamordowania jego żony, po którym zrezygnował z pracy policjanta, a zajął się pracą detektywa. Jego choroba objawia się różnymi bezpodstawnymi fobiami, np. lękiem przed zarazkami, wysokością, tłumem, mlekiem, zamkniętymi pomieszczeniami. Monk nie znosi też kontaktów fizycznych z innymi ludźmi. Ponadto przejawia również skłonności pedantyczne. W pracy jest geniuszem. Posiada doskonałą pamięć wzrokową, oraz umiejętność zauważania nawet najmniejszych śladów i kojarzenia ich ze sobą. Pomaga mu jego pielęgniarka Sharona, która nie tylko opiekuję się Monkiem, ale również jest jego bliską przyjaciółką, pocieszycielką i terapeutką. Posiadający talent do rozwiązywania zagadek i łamigłówek detektyw, świetnie radzi sobie ze wszystkimi sprawami. Wszystkimi oprócz jednej - dotyczącej śmierci żony...

Anime na podstawie biograficznej powieści Akiyuki Nosaki. W ostatnich dniach II wojny światowej, 14-letni Seita i jego małoletnia siostra Setsuko zostają sierotami - po ojcu słuch ginie, a matka umiera po nalocie na Kobe. Na krótko zamieszkują u ciotki, która następnie nie chce ich mieć na swoim utrzymaniu. Seita i Setsuko odnajdują stare, opuszczone schrony, które na jakiś czas staje się ich schronieniem i domem. Wśród całego koszmaru wojny, radość sprawiają im świetliki, które zamieszkują w niewielkiej jaskini.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.