Filmy surrealizm, parodia, satyra

31 grudnia 1999 roku doręczyciel pizzy, Fry przypadkowo zostaje zamknięty w komorze kriogenicznej i budzi się w roku 3000.

Artur, król Brytyjczyków i pogromca Saksonów, zjeździł cały kraj w poszukiwaniu szlachetnych rycerzy, którzy zamieszkaliby wraz z nim w zamku Camelot. Na swej drodze spotkał sir Bedevere'a, Sir Lancelota zwanego Walecznym, sir Galahada zwanego Czystym i sir Robina, którego trudno nazwać czystym, a już na pewno nie walecznym. Opowieści o ich wyczynach przekazywano sobie z pokolenia na pokolenie i tak narodziła się legenda Rycerzy Okrągłego Stołu. Bóg powierzył dzielnym rycerzom niezwykłą misję – polecił im odnaleźć bezcenny kielich zwany Świętym Graalem. Wyprawa najeżona była rozlicznymi niebezpieczeństwami, na naszych bohaterów czyhali bowiem: francuscy szydercy; rycerze, którzy mówili „Ni” i zabójczy królik. Wszystko jednak skończyło się dobrze – przynajmniej dla niektórych z nich…

Jest to znakomity przykład szydzenia z mediów i propagowanych przez nie wartości moralnych. Scenariusz oparty jest na książce doktora Davida Reubena pod tym samym tytułem i w samym filmie Allen udziela zabawnych odpowiedzi na pytania postawione przez dobrego doktora. W szeregu nowelek filmowych budujących cały film występuje plejada gwiazd a wśród nich obok niepowtarzalnego Woody'iego Allena możemy podziwiać Johna Carradine'a, Burta Reynoldsa czy Tony'ego Randalla.

Reżyser Rederico Fellini postanowił zdemaskować mechanizm działania telewizji, a czyni to pokazując od strony kulis powstawanie typowego, komercyjnego show, bliższego kiepskiemu cyrkowi niż sztuce. Demaskatorskim okiem prezentuje najróżniejsze typy ludzi starających się zarobić dzięki swoim dziwnym umiejętnością i ułomnością. Guliettcie Masinie i Marcello Mastroianniemu każe wcielić się w parę starych tancerzy, po wojnie znanych jako naśladowcy Freda Astaire'a i Ginger Rogers...