Filmy tango

Ostatnie tango w Paryżu to pełna zmysłowych doznań podróż do świata erotycznych uniesień. Uznany za najbardziej kontrowersyjny film naszych czasów, nominowany do dwóch Oscarów - dla najlepszego reżysera Bernardo Bertolucci i Najlepszego Aktora Marlon Brando nadał nowe oblicze sztuce filmowej. Emanuje seksualną energią i hipnotycznym magnetyzmem, jak żaden film przedtem i potem, szokując całe pokolenia. On (Brando) jest 45-letnim Amerykaninem mieszkającym w Paryżu, który stara się otrząsnąć po stracie żony. Ona (Maria Schneider), to śliczna 20-letnia Paryżanka zaręczona z młodym filmowcem. Przypadkowe spotkanie tych dwojga staje się początkiem prawdziwego związku: czysty seks ... i nic więcej. Reguły są proste: żadnych imion, żadnych osobistych zwierzeń, żadnych obietnic na przyszłość i żadnych odniesień do tego, co dzieje się na zewnątrz. Kiedy kochankowie są razem, ich światem mają być oni sami i prawie puste mieszkanie.

Mario Suarez, utalentowany reżyser, został opuszczony przez żonę, Laurę. By pokonać żal, rzuca się w wir realizacji filmu o tango. Pewnego wieczoru, kompletując doń obsadę, poznaje Elenę Flores, piękną i młodą kobietę, która na nieszczęście okazuje się kochanką głównego sponsora filmu, Angela Larroca. Podczas zdjęć, Mario i Elena zakochują się w sobie bez pamięci. Odbywa się właśnie ważna próba sceny zbiorowej. W atmosferze stopniowo narastającego napięcia, jeden z ludzi Angela wolno toruje sobie pomiędzy tancerzami drogę do Eleny i wbija w jej pierś nóż. Tango kończy się, a tancerze, jeden po drugim, zamierają widząc Maria trzymającego w ramionach zwłoki Eleny.

Tomasz (Daniel Day-Lewis) jest czeskim lekarzem i znanym podrywaczem stroniącym od polityki. Jednak obie te cechy zostają poddane próbie. Oto bohater zakochuje się w Teresie (Juliette Binoche), jednak nie potrafi być jej wierny. Staje się uczestnikiem wydarzeń "praskiej wiosny" 1968 roku i mimowolnym "wrogiem ludu"...

18-letnia Jeanne (Virginie Ledoyen) przeskakuje od chłopca do chłopca, czekając na prawdziwą miłość. Pewnego dnia siedzi w metrze naprzeciwko Oliviera (Mathieu Demy) i jest to wzajemna miłość od pierwszego wejrzenia. Po pewnym czasie wyjawia jej, że był narkomanem i ujawnia swój status HIV.

Opowieść o zagubionym w labiryncie swojego życia pracoholiku, który z pomocą rodziny odzyskuje sens istnienia, wzrusza, rozśmiesza i daje nadzieję publiczności w wielu krajach. Rafael jest pozbawiony złudzeń i niezadowolony z życia, nie ma na nic czasu, nie radzi sobie ze swoją córką, eks-żoną, rodzinną restauracją i nową narzeczoną. Z pomocą przychodzi mu ojciec, który kieruje jego uwagę na rzeczy w życiu najważniejsze.

Młody mężczyzna pracuje w porcie Buenos Aires, tłumacząc listy miłosne, które otrzymuje od prostytutki. Szuka w nich inspiracji dla swojej pracy.

Alfredo (Norman Briski) traci pracę jako krytyk filmowy po dwudziestu latach pracy dla tej samej gazety. Jego koledzy z pracy starają się mu pomóc, ponieważ zawsze jest pijany i zły, a jego recenzje są niechlujne. Przyczyna: żona i córki go porzuciły, a teraz mieszka ze słynnym artystą Pablo (Carlos Roffé). Alfredo za wszelką cenę chce odzyskać swoją rodzinę i próbuje odkryć straszne sekrety swojego nowego wroga, aby zdyskredytować go przed Claudią (Laura Melillo)...